ماستیف تبتی، سگ غول پیکر صبور و فهمیده

ماستیف تبتی Tibetan Mastiff سگی با ابهت، باهوش، با ظاهری نجیب، پوشش بلند و دم زیبا، قرن ها پیش در تبت پرورش داده شده است. این نژاد در ابتدا به عنوان سگ نگهبان و گارد برای دام و اموال استفاده می شد، اما امروزه به سگ خانگی و در حلقه های نمایشی نیز دیده می شود.
اگر به سگ ماستیف تبتی علاقه دارید، باید در مورد این نژاد اطلاعات بیشتری کسب کنید و با پرورش دهندگان و صاحبان ماستیف صحبت کنید. ما امروز این مقاله از پت98 را به معرفی نژاد ماستیف تبتی اختصاص دادیم.

• معرفی نژاد ماستیف تبتی
• نکات مهم در مورد نژاد
• تاریخچه و پیشینه نژاد
• انواع سگ تبتی
• اندازه و ویژگی های ظاهری
• شخصیت
• ارتباط با کودکان و دیگر حیوانات خانگی
• بررسی وضعیت سلامتی
• مراقبت از ماستیف تبتی
• غذای ماستیف
• نظافت
• سخن آخر

معرفی نژاد ماستیف تبتی

این سگ ها برخلاف اندازه بزرگ و ترسناک، در برابر خانواده خود نرم و ملایم هستند، اما ذات نگهبان خود را حفظ کرده اند؛ غریبه ها باید مراقب باشند و شما برای معرفی افراد جدید راه طولانی در پیش دارید. اگر شما فردی اجتماعی هستید و با افراد زیادی در رفت و آمدید، این نژاد احتمالاً برای شما مناسب نیست، زیرا ماستیف تبتی ممکن است سعی کند تعداد افرادی را که اجازه ورود به خانه را دارند محدود کند.

چیزی که ما در مورد این نژاد دوست داریم، این است که آن ها عاشق، ملایم، صبور و فهمیده هستند. قرن ها همکاری او با انسان، باعث شده که به خوبی انسان ها را بفهمند و درک کنند. اگر آن ها از کسی خوششان نیاید، قطعاً یک دلیلی وجود دارد. این نژاد در سال 2020 در رتبه بندی محبوب ترین سگ ها، طبق اعلام AKC، رتبه 140 را در میان 195 سگ گرفته است.

نکات مهم در مورد نژاد

• فراموش نکنید که توله خرسی و ناز شما به یک سگ 34 تا 72 کیلویی تبدیل می شود. او یک سگ آپارتمانی نیست.
• ماستیف های تبتی معمولاً صبح و عصر فعال هستند. اگر  زندگی و برنامه های شما نمی گذارد که آن ها را در این زمان ها فعالیت دهید، این نژاد مناسب شما نیست.
• آن ها معمولاً در داخل خانه آرام هستند.
• ماستیف تبتی نباید در فضای خارج از خانه نگهداری شود. او یک سگ همراه است و در کنار خانواده عملکرد بهتری دارد.
• به دلیل ذات حفاظتی آن ها، یک ماستیف تبتی هرگز نباید از بند و قلاده جدا شود. مسیرهای پیاده روی خود را به طور مرتب عوض کنید تا او یک مسیر خاص را قلمرو خود فرض نکند.
• ماستیف های تبتی بسیار باهوش، مستقل و لجباز و در عین حال نسبت به خلق و خوی انسان حساس هستند. اگر بر سر فرزندان خود فریاد بزنید یا آن ها را تنبیه کرده و یا با همسرتان مشاجره کنید، ناراحت می شوند.
• این نژاد برای افرادی که مایل به رقابت در مسابقات سگ مانند چابکی یا اطاعت هستند، مناسب نیست.
• سگ هایی که شب ها در خارج از خانه می مانند پارس می کنند تا به شما بگویند که در حال انجام کاری هستند، بنابراین آن ها را شب ها در خارج از خانه رها نکنید.
• موی ماستیف های تبتی به جز یک بار در سال مقدار کمی می ریزد.
• ماستیف تبتی به اجتماعی شدن در سن پایین نیاز دارد که باید در طول زندگی او ادامه داشته باشد. او اگر اجتماعی نشود، می تواند نسبت به سگ ها و افرادی که نمی شناسد تهاجمی رفتار کند. اجتماعی شدن به او کمک می کند تا تفاوت موقعیت های مختلف را بفهمد، چیزی که برای یک نژاد نگهبان ضروری است.
• این نژاد برای افراد ترسو یا کسانی که برای بار اول می خواهند یک سگ داشته باشند، توصیه نمی شود. این نژاد به یک مربی با اعتماد به نفس نیاز دارد که قاطع و محکم اما عاشق است. ماستیف تبتی اراده قوی دارد و شما را می سنجد که آیا در گفته های خود جدی هستید.
• ماستیف های تبتی بدون تحریک جسمی و روحی مناسب خسته می شوند که می تواند منجر به خرابکاری، پارس زیاد و سایر رفتارهای منفی شود.
• اگر به ماستیف تبتی علاقه دارید، باید به شما بگوییم که منتظر باشید تا قبل از 3 سالگی، چند وسیله خود را به خاطر دندان های تیز او از دست بدهید.
• ماستیف های تبتی اگر با کودکان بزرگ شوند، با آن ها رفتار خوبی دارند، اما ممکن است فریاد، جیغ و بازی کودکان را با پرخاشگری اشتباه بگیرند و وارد عمل شوند. آن ها احتمالاً با بچه های محله گرم نمی گیرند و برای خانه هایی با فرزندان خردسال توصیه نمی شوند.

تاریخچه و پیشینه نژاد

ماستیف تبتی ریشه در جایی در تبت دارد. مانند بسیاری از نژادها، برای حضور او از قبل از اواخر قرن نوزدهم در تاریخ شواهد کمی وجود دارد، اما اعتقاد بر این است که قرن ها در این منطقه بوده است.

شواهد DNA به ما می گوید که سگ های نوع ماستیف از تبت حدود 5000 سال پیش می آیند و ماستیف تبتی بدون شک از نوادگان این سگ ها است. آن ها در دو نوع متفاوت پرورش یافتند: the Do-Khyi که در روستاها زندگی می کردند یا با چوپانان کوچ نشین سفر می کردند و به عنوان نگهبان گله عمل می کردند، و نوع بزرگ تر Tsang-Khyi، که به لاماسری ها داده شدند و در آن جا به عنوان محافظ راهبان بودایی تبتی خدمت می کردند.

در سال 1847، اولین سگ از تبت به انگلستان وارد شد و به عنوان هدیه از سوی نایب السلطنه هند، به ملکه ویکتوریا اهدا شد. در سال 1873، باشگاه پرورش سگ انگلستان تأسیس شد و ماستیف تبتی در کتاب نژادها با نام ماستیف تبتی ثبت شد و نام قبلی خود “سگ بزرگ از تبت” را رها کرد.

وارادات سگ های ماستیف تبتی به انگلستان و اروپا نیز شروع شد و اولین باشگاه مربوط به نژاد ماستیف تبتی در سال 1931 تشکیل شد. جنگ جهانی دوم به پرورش این سگ ها پایان داد و دوباره در سال 1976 پرورش دهندگان انگلیسی این سگ ها را وارد کردند.

این نژاد تاریخ مشابهی در آمریکا دارد. در اواخر دهه 1950 دو ماستیف تبتی به رئیس جمهور ایالات متحده داده شد، اما سگ ها به مزرعه منتقل شدند و از انظار عمومی ناپدید شدند. در سال 1970 بود که چند ماستیف تبتی دیگر به ایالات متحده وارد شد.

باشگاه ماستیف تبتی آمریکا و انجمن آن در سال 1974 تاسیس شد. این نژاد به تازگی در سال 2007 توسط AKC به عنوان سگ کاری رسمیت شناخته شده است. امروزه، در تبت، به سختی می توان یک ماستیف تبتی اصیل را پیدا کرد، اما گاهی اوقات همراه کاروان ها و تجار دیده می شوند و از دام ها و خانه ها محافظت می کند.

انواع سگ تبتی

در ایران وقتی در مورد سگ تبتی صحبت می‌شود، منظور سگ ماستیف تبتی است؛ به همین دلیل این سگ به طور خلاصه “سگ تبتی” نامیده می شود. اما انواع سگ با خاستگاه تبت در دنیا وجود دارد که خیلی‌ از آن ها جزء سگ های پرطرفدار هستند.

از جمله معروف‌ترین سگ‌ها با اصالت تبتی عبارت اند از:

• لهاسا آپسو
• سگ تریر تبتی
• سگ اسپانیل تبتی یا سگ صومعه که یکی از 5 سگ پاکوتاه خانگی است.
• سگ ماستیف تبتی

اندازه و ویژگی های ظاهری

حیوان نر این نژاد حداقا از شانه به اندازه 66 سانتی متر و در حدود 40 تا 68 کیلوگرم یا بیشتر وزن دارد. ماده ها از شانه حداقل 61 سانتی متر قد دارند و 31 تا 54 کیلوگرم یا بیشتر وزن دارند.

ماستیف تبتی یک پوشش دولایه با لایه رویی بلند، حجیم و بافت زبر و خشن و یک لایه زیرین نرم و پشمی دارد. لایه زیرین در ماه های گرم کم حجم تر است. موها زبر و صاف هستندو اصلاً فر یا موج دار و ابریشمی نمی شوند.

موهای زیادی شبیه به یال گردن و شانه ها را می پوشاند و دم و قسمت بالای ران موی زیادی دارد. نرها به طور کلی موی بیشتر و یال پر پشت تر در اطراف گردن و شانه ها.نسبت به ماده ها دارند.

موی آن ها در رنگ های مشکی، قهوه ای، طلایی و آبی همرا با یا بدون علامت رنگی برنزه در بالا و اطراف چشم ها، در قسمت پوزه، گلو و در قسمت پایین پاهای جلویی و قسمت داخلی پاهای عقب، زیر دم است.

 برخی از ماستیف های تبتی علامت سفید رنگ در قفسه سینه و پاها و نه هیچ جای دیگر دارند. لایه زیری پوشش آن ها ممکن است سایه های روشن تری از رنگ اصلی یا خاکستری یا برنز روی سگ های سیاه و برنزه باشد.

این حیوان غول پیکر، با استخوان بندی محکم و تنومند است. طول بدن به نسبت بیشتر از ارتفاع آن است. سر، پرچین و چروک، پهن، سنگین است. پوزه پهن و از هر زاویه گرد دیده می شود. بینی بزرگ و سیاه رنگ است.

شخصیت

کلمه “چالش برانگیز” اغلب برای توصیف این نژاد مستقل و لجباز به کار می رود. او باهوش است و خود را بزرگ می بیند، انتظار دارد با او به عنوان یک فرد برابر و نه یک حیوان خانگی برخورد شود.

او دوست دارد صاحب خود را راضی نگه دارد، اما برای خود نیز دستور کاری دارد و اغلب باید به او یادآوری شود که چه کاری از او خواسته شده است.

او از همراهی شما لذت خواهد برد و با شما ارتباط خواهد داشت، اما همیشه از شما اطاعت نمی کند، به ویژه در شرایطی که معتقد است حق با اوست. ماستیف تبتی یک سرپرست وفادار خانواده است که شغل خود را جدی می گیرد و از غریبه ها دوری می کند یا نسبت به آن ها محتاط است.

مانند هر سگ، این نژاد از ابتدا و در سن پایین به معاشرت اولیه، قرار گرفتن در معرض افراد مختلف، مناظر، صداها و تجربیات نیاز دارد. معاشرت به شما کمک می کند تا نسبت به قلمرو خود تهاجمی و پرخاشگر نشود.

ثبت نام او در کلاس های آموزش سگ نیز ایده خوبی است. دعوت مهمان به خانه و بردن او به پارک های شلوغ و گشت و گذارهای تفریحی و ملاقات با همسایگان نیز به او کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را کامل کنند.

ارتباط با کودکان و دیگر حیوانات خانگی

ماستیف تبتی برای خانواده هایی با فرزندان بزرگ مناسب است، اما اندازه آن برای کودکان نوپا خیلی بزرگ است که بدون خطر در اطراف ان ها باشد. او هرگز از عمد به آن ها صدمه نمی زند، اما به راحتی می تواند آن ها را بیاندازد یا روی آن ها پا بگذارد.

 این قانون را مشخص کنید که کودکان هرگز نباید در حضور ماستیف تبتی بدوند و فریاد بزنند. سر و صدا و فعالیت ممکن است او را هیجان زده کند، و او خیلی بزرگ تر از آن است که اجازه داشته باشد کودکان را تعقیب و یا با آن ها بازی های هیجانی بکند.

او همچنین ممکن است احساس کند که باید از فرزندان “خود” در برابر بچه های دیگر محافظت کند، به ویژه اگر آن ها کشتی می گیرند یا به نظر می رسد در حال دعوا هستند. همیشه بر بازی نظارت داشته باشید تا بداند شما حواستان هست.

مانند هر نژاد، همیشه باید به کودکان نحوه نزدیک شدن و دست زدن به سگ ها را بیاموزید و همیشه بر هر گونه تعامل بین سگ ها و کودکان خردسال نظارت داشته باشید. به کودک خود بیاموزید هرگز در حین غذا خوردن یا خوابیدن به سگی نزدیک نشود یا سعی کند غذای سگ را با خود ببرد.

ماستیف های تبتی وقتی با سگ ها و گربه های دیگر بزرگ می شوند، با آن ها به خوبی کنار می آیند. در بزرگسالان، ممکن است قبل از خوشامدگویی به یک سگ دیگر، به آموزش سازگاری بیشتری نیاز داشته باشند.

بررسی وضعیت سلامتی

این سگ ها به طور کلی سالم و 10-12 سال زندگی می کنند. آن ها مانند همه نژادها مستعد بیماری های خاصی هستند. آن ها به همه یا هیچ یک از بیماری ها زیر مبتلا نمی شوند، اما مهم است که در مورد این نژاد از آن ها آگاه باشید..

دیسپلازی مفصل لگنی

دیسپلازی مفصل ران یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران به درستی در جای خود در مفصل ران قرار نمی گیرد و در نهایت باعث آرتروز و لنگیدن سگ می شود. اشعه ایکس مطمئن ترین راه برای تشخیص مشکل است. سگ هایی که دیسپلازی مفصل ران دارند نباید پرورش داده شوند. این بیماری ممکن است تحت تأثی عوامل محیطی مثل رشد سریع ناشی از رژیم غذایی با کالری بالا یا صدمات ناشی از پریدن یا افتادن روی سطح صاف و لیز بدتر شود.

دسیپلازی آرنج

یک ناهنجاری ارثی در مفصل آرنج است. شدت دیسپلازی را فقط با اشعه ایکس می توان تعیین کرد. دامپزشک شما ممکن است جراحی را برای اصلاح مشکل یا درمان دارویی را برای کنترل درد توصیه کند.

پانوستئیت

پانوستئیت را می توان به عنوان دردهای در حال رشد سگ توصیف کرد و مربوط به التهاب استخوان های بلند است که بر سگ های جوان و نژاد بزرگ تأثیر می گذارد و باعث لنگیدن می شود که اغلب از پایی به پای دیگر تغییر می کند. این بیماری معمولاً از یک تا شش ماه طول می کشد و در نهایت با بلوغ برطرف می شود. هرگونه ناراحتی را می توان با داروهای ضد درد کنترل کرد.

استئوکندریت دیسکان OCD

یک بیماری ارتوپدی، ناشی از رشد نامناسب غضروف در مفاصل، معمولاً شانه ها و گاهی ممکن است آرنج را نیز در گیر کند. باعث سفتی و درد مفصل می شود و در سگ ها در سن پنج تا هفت ماهگی تشخیص داده شود و ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. سگ های مبتلا به OCD نباید پرورش داده شوند.

 نوروپاتی دمیلینه ارثی سگ CIDN

 این یک بیماری ارثی است که در توله های تبتی مستیف در شش هفتگی مشاهده می شود. این بیماری بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد و باعث ضعف در پاهای عقبی می شود که در نهایت حیوان کامل فلج می شود. هیچ درمانی وجود ندارد، اما پرورش انتخابی میزان CIDN را تا حد زیادی کاهش داده است.

کم کاری تیروئید خود ایمن

این اختلال غدد درون ریز شایع، که معمولاً سگ های میانسال و مسن را درگیر می کند و در اثر کمبود هورمون تیروئید ایجاد می شود. علائم آن افزایش وزن، پوسته پوسته شدن پوست و کمبود انرژی است. پس از تشخیص، کم کاری تیروئید به راحتی با داروهای روزانه کنترل می شود، که باید در طول زندگی سگ ادامه یابد.

اگر می خواهید یک توله ماستیف بخرید، یک پرورش دهنده خوب پیدا کنید که مدارک بهداشتی را برای هر دو والد نشان دهد. مجوزهای بهداشتی ثابت می کند که یک سگ در مورد بیماری ها بررسی و آزمایش شده است و از وضعیت خاصی رنج نمی برد.

 به دلیل این که برخی از مشکلات تا رسیدن سگ به بلوغ کامل بروز نمی کند، مجوزهای بهداشتی برای سگ های زیر دو سال صادر نمی شود. به دنبال پرورش دهنده ای باشید که سگ هایش را تا دو یا سه سالگی جفت نمی دهد.

مراقبت از ماستیف تبتی

 ماستیف تبتی یک سگ همراه است که باید در داخل خانه زندگی کند و به حیاط بزرگ و حصار کشیده شده دسترسی داشته باشد و بتواند ورزش کند.

موهای زیاد، او را برای زندگی در آب و هوای گرم و مرطوب مناسب نمی کند، اگرچه می تواند گرمای خشک را تحمل کند. در هوای گرم، او همیشه باید به سایه و آب تازه هر زمان که بیرون از خانه است دسترسی داشته باشد.

 نیاز به فعالیت ماستیف تبتی را می توان با 20 تا 30 دقیقه بازی در حیاط یا نیم ساعت پیاده روی برطرف کرد. او دوست دارد با یک سگ دیگر، ترجیحاً هم قد و قواره خود بازی کند.

توله سگ های ماستیف تبتی سریع تر از نژادهای کوچک رشد می کنند، اما تا یک سالگی از نظر جسمی به بلوغ کامل نرسیده اند. برای جلوگیری از آسیب های ارتوپدی، فعالیت آن ها را به بازی آرام در حیاط محدود کنید و از پیاده روی های طولانی مدت خودداری کنید تا آن ها یک ساله شوند.

 تربیت سگ را از روزی شروع کنید که توله تبتی خود را به خانه می آورید. آن ها باهوش هستند و به سرعت یاد می گیرند، اما با طبیعت مستقل و لجباز آن ها، شما در آموزش اطاعت آن ها با نتایج خوبی رو به رو نمی شوید!

شما باید صبور، محکم و قاطع باشید تا بتوانید یک رابطه عمیق با آن ها ایجاد کنید. همیشه بدنبال رفتارهایی باشید که می توانید به او پاداش دهید تا او را به خاطر خطا تنبیه کنید.

تمرینات منظم و تعاملات اجتماعی به شما کمک می کند تا با خوشحالی در کنار هم زندگی کنید. یک ماستیفی تبت کسل و بی حوصله یا تنها بیشتر از آنچه می توانید تصور کنید مخرب و پر سر و صدا است.

 آموزش خانه و جای دستشویی به این نژاد خیلی راحت است. آموزش جعبه یا قفس در این فرایند کمک می کند و مانع از این می شود که توله سگ شما وسایل شما را بجود یا وقتی بر او نظارت ندارید، مشکل ساز شود. قفس سگ به او پناهگاهی امن نیز می دهد که در صورت احساس خستگی می تواند به انجا برود. قفس هرگز نباید به عنوان مجازات استفاده شود.

 آموزش استفاده از بند و قلاده سگ نیز مهم است، به خصوص وقتی او به وزن حدود 70 کیلو می رسد و می تواند شما را به راحتی به هر کجا که دوست دارد بکشد. ماستیف های تبتی هرگز نباید بدون بند و قلاده رها شوند.

آموزش اجتماعی شدن برای این نژاد ضروری است. ماستیف های تبتی نه تنها می توانند بیش از حد بر سگ های دیگر مسلط باشند، بلکه تمایل دارند بیش از حد از خانه و خانواده خود محافظت کنند.

با تربیت درست و مناسب، ماستیف تبتی شما می تواند یک عضو فوق العاده خانواده باشد که بدون قید و شرط از شما محافظت می کند و شما را دوست دارد.

غذای ماستیف

مقدار توصیه شده برای این نژاد روزانه 4 تا 6 فنجان یا بیشتر از غذای سگ با کیفیت بالا در دو وعده غذایی است. برای جلوگیری از نفخ معده، حداقل یک ساعت پس از ورزش شدید به او آب و غذا ندهید.

مقدار غذای سگ به اندازه، سن، ساختمان بدن، متابولیسم و سطح فعالیت وی بستگی دارد. کیفیت غذای سگ که خریداری می کنید نیز مؤثر است، هرچه غذای سگ بهتر باشد، سگ با مواد مغذی بهتری تغذیه می شود و نیاز غذایی او کم می شود.

با اندازه گیری غذای او و تغذیه دوبار در روز به جای این که همیشه غذا ذر اختیار او بگذارید، او را در وضعیت و سایز بدنی مناسب نگه دارید.

اگر مطمئن نیستید که اضافه دارد، با چشم و دست خود، او را بررسی کنید. به او نگاه کنید. شما باید بتوانید دور کمر را ببینید. سپس دستان خود را روی کمر او قرار دهید، انگشتان شست را در امتداد ستون فقرات بگذراید، شما باید بتوانید بدون نیاز به فشار شدید، دنده های او را حس کنید. اگر نمی توانید، او به غذای کمتر و ورزش بیشتر احتیاج دارد.

نظافت

موی ماستیف تبتی کمی می ریزد و بسته به آب و هوایی که در آن زندگی می کند، ممکن است ریزش فصلی داشته باشد یا نداشته باشد. هفته ای یک تا سه بار او را با اسلیکر براش، برس بکشید تا موهای سست و مرده حذف شوند.

 جاهایی که موی بیشتری دارد را بررسی کنید تا به هم گره نخورده باشد. در صورت نیاز حمام کنید. این نژاد بوی کمی دارد، بنابراین او معمولاً بیشتر از یک بار در ماه به حمام نیاز ندارد.

دندان های تبتی خود را حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید. اگر می خواهید از بیماری لثه و بوی بد دهان جلوگیری کنید، مسواک زدن روزانه حتی بهتر است.

ناخن های او را ماهی یک یا دو بار یا در صورت نیاز کوتاه کنید. اگر می توانید صدای برخورد آن ها را با سطح زمین بشنوید، ناخن ها خیلی بلند است. اگر نیاز است که پنجه ها تمیز و موی آن کوتاه شود، بهترین زمان موقع کوتاه کردن ناخن هاست.

گوش های او باید هر هفته از نظر علائم عفونت مثل قرمزی، یا بوی بد بررسی شود. وقتی گوش سگ خود را بررسی می کنید، آن ها را با یک پنبه و گوش پاک کن ملایم پاک کنید تا گوش ها عفونت نکنند. چیزی را وارد مجرای گوش نکنید. فقط گوش خارجی را تمیز کنید. می توانید با خرید وسایل نظافت سگ نظافت سگ ماستیف خود را به راحتی انجام دهید.

حیوان خود را از بچگی به نظافت و معاینه عادت دهید. گاهی پنجه های آن ها را در دست بگیرید، سگ ها به لمس پاهای خود حساس هستند. داخل دهان و گوش آن ها را نگاه کنید. نظافت را به تجربه ای مثبت و پر از تشویق و پاداش تبدیل کنید.

سخن آخر

این سگ های غول پیکر با قلب مهربان خود، جایگاه ویژه ای در بین علاقمندان به سگ ها دارند. برخی این نژاد را پادشاه سگ ها می نامند. نظر شما در مورد این نژاد چیست؟ آیا یک ماستیف تبتی را از نزدیک دیده اید؟