داکسهوند، سگ سوسیسی[+قیمت و عکس]

داکسهوند Dachshund که به غلط داشهوند نیز تلفظ می شود، در دو اندازه مینیاتوری و استاندارد وجود دارد. این سگ در اصل برای شکار گورکن و سایر حیواناتی که در حفره و تونل ها زندگی می کنند، پرورش داده شد، اما امروزه با مهارت های زیاد به سگ همراه خانواده، سگ نمایشی و شکارچی حیوانات کوچک تبدیل شده اند. او یک همراه همه کاره است و با تنوع در اندازه، شخصیت، نوع پوشش و رنگ، تقریباً برای هر کسی مناسب است. این مقاله از پت98 را بخوانید تا با یکی از محبوب ترین سگ ها بیشتر آشنا شوید.

فهرست مطالب

• معرفی نژاد داکسهوند
• نکات مهم در مورد نژاد
• تاریخچه نژاد
• اندازه و ویژگی های ظاهری
• استفاده از بدن کشیده این نژاد
• شخصیت داکسهوند
• ارتباط با کودکان و سایر حیوانات خانگی
• بررسی وضعیت سلامتی نژاد
• مراقبت از داکسهوند
• تغذیه
• نظافت
• قیمت داکسهوند
• سخن پایانی
• سوالات متداول

معرفی نژاد داکسهوند

داکسهوند که در گروه سگ های شکاری طبقه بندی می شود، در سال 2020 طبق اعلام سایت AKC در رده بندی محبوب ترین سگ ها، در رتبه 10 از میان 195 سگ قرار گرفته است.

این سگ را ممکن است با یکی دیگر از نام های مستعار مثل سگ وینر Wiener Dog، سگ سوسیسی Sausage Dog، داکسی Doxie، هات داگ hot dog بشناسید. این سگ در آلمان نیز به نام Teckel، Dachel، Dachsel نیز شناخته می شود.

بسیاری از مردم آن‌ها را در مسابقات نمایشی سگ ها، اطاعت، چابکی و … به نمایش می گذارند. آن‌ها همچنین سگ های درمانی سخت کوش هستند.

نکات مهم در مورد نژاد

• داکسهوند ممکن است لجباز باشد و تربیت و آموزش دستشویی آن ها دشوار باشد؛ آموزش جعبه توصیه می شود.
• آن ها سگ های باهوشی با طبیعت مستقل و روحیه بازیگوش هستند. به همین دلیل، شیطنت می کنند. هنگام آموزش این نژاد صبور، قاطع و ثابت قدم باشید.
• آن ها برای شکار پرورش داده شده اند و احتمالاً رفتارهایی مرتبط به آن، از آن ها می بینید. غریزه حفاری ممکن است آن ها را به کندن باغچه شما وادار کند. پرورش آن ها به گونه ای است که در شکار سرسخت باشند و این غریزه ممکن است باعث شود آن ها بی وقفه از شما تشویقی سگ بخواهند و شما را به ستوه آورند. پرورش آن ها نه تنها برای شکار بلکه برای کشتن طعمه نیز هست. در خانه شما، “طعمه” به احتمال زیاد اسباب بازی سگ است  و او آن ها را یکی پس از دیگری می کشد.(اسباب بازی ها را خراب می کند.)
• داکسهوندها پارس های بلند و عمیقی نسبت به اندازه خود دارند و عاشق پارس کردن هستند!
•  اگر مراقب نباشید، سگ شما ممکن است چاق و تنبل شود، که فشار بیشتری به کمر او وارد می شود. حتماً بر میزان مصرف غذای سگ خود نظارت داشته باشید و او را در وزن مناسبی نگه دارید.
• این نژاد مستعد لغزش مهره های کمر (فتق دیسک) است که می تواند منجر به فلج جزئی یا کامل شود. اجازه ندهید از جاهای بلند بپرند و زمانی که آن ها را بغل می کنید، پشت آن ها را بگیرید.
• داکسهوند احتمالاً به یک شخص بیش از حد وابسته می شود. او ذاتاً نسبت به غریبه ها محتاط و بدگمان است، بنابراین مهم است که او را زمانی که توله سگ است اجتماعی کنید.

تاریخچه نژاد

داکسهوند در آلمان خلق شد و به عنوان سگ گورکن شناخته می شد. Daschs به معنای گورکن و hund به معنی سگ است. تصاویری از سگ‌هایی شبیه به داکسهوند به قرن پانزدهم برمی‌گردند و در نوشته های مربوط به قرن شانزدهم، از آن به عنوان «سگ زمینی» و «داچسل» اشاره شده است.

گورکن ها تنها طعمه این سگ نبودند، او برای حیوااتی که در لانه ها پنهان می شوند مثل روباه استفاده می شد و گله های داکسهوندها، گرازهای وحشی را دنبال می کردند.

داکسهوندهای اولیه اندازه های متفاوتی داشتند، سگ هایی که برای گورکن و گراز استفاده می شدند 13 تا 16 کیلوگرم بودند، سگ های شکارچی روباه و آهو بین 7 تا 10 کیلوگرم وزن داشتند و داکسهوندهای کوچک تر 5.5 کیلوگرمی خرگوش و راسو شکار می کردند.

این نژاد که در آلمان با اسم تکل Teckel شناخته می شود، طی سالیان متمادی توسط جنگلبانان آلمانی در قرن 18 و 19 اصلاح شد. آن‌ها می خواستند سگی بی باک و با بدنی کشیده خلق کنند که بتواند حفره های گورکن ها را بکند و در صورت لزوم به داخل آن رفته و تا سر حد مرگ با گورکن مبارزه کند.

Smooth (موی صاف و کوتاه) نوع اولیه این نژاد بود که از طریق جفت گیری یک نژاد کوچک پوینتینگ فرانسوی و یک رتر کوچک از نوع تریر به وجود آمد. فرنچ باست هوند نیز ممکن است در پرورش داکسهوند دخیل بوده باشد. داکسهوندهای موبلند احتمالاً از طریق پیوند با انواع اسپانیل‌ها و وایرهیرها از طریق پیوند با تریرها به وجود آمدند.

در دهه 1800، این نژاد، به خصوص در انگلیس، بیشتر به عنوان حیوان خانگی پرورش یافت. آن‌ها مورد علاقه دربارهای سلطنتی در سراسر اروپا بودند؛ ملکه ویکتوریا به این نژاد علاقه خاصی داشت. با توجه به این روند، اندازه آن‌ها به تدریج حدود 4.5 کیلوگرم کاهش یافت. در نهایت، حتی یک گونه کوچک‌تر، داکسهوند مینیاتوری، پرورش داده شد.

استاندارد نژاد در سال 1879 نوشته شد و باشگاه داکسهوند آلمانی نه سال بعد، در سال 1888 تأسیس شد. قبل از سال 1885، این نژاد به آمریکا رسید و 11 مورد در آن سال در AKC به ثبت رسیدند. باشگاه داکسهوند آمریکا 10 سال بعد در سال 1895 تاسیس شد.

این نژاد در اوایل دهه 1900 بسیار محبوب شد. در طول جنگ جهانی اول، این نژاد روزگار سختی را در آمریکا و انگلیس طی کرد، زیرا آن‌ها ارتباط نزدیکی با آلمان داشتند. صاحبان داکسهوند گاهی خائن خوانده می‌شدند و سگ‌هایشان را سنگسار می‌کردند.

پس از جنگ جهانی اول، برخی از پرورش دهندگان آمریکایی تعدادی داکسهوند را از آلمان وارد کردند و این نژاد دوباره محبوب شد. این نژاد در طول جنگ جهانی دوم با سرنوشت مشابهی، اما نه به شدت جنگ جهانی اول روبرو شد.

در دهه 1950، سگ‌های داکسهوند دوباره یکی از محبوب‌ترین سگ‌های خانگی در آمریکا شدند، جایگاهی که از آن زمان تا به‌حال آن را رها نکرده اند.

اگرچه این سگ ها در آمریکا و انگلیس بیشتر به عنوان حیوان خانگی استفاده می شود، اما در سایر نقاط اروپا، به ویژه فرانسه، هنوز هم سگ های شکار هستند.

اندازه و ویژگی های ظاهری

داکسهوندها در دو اندازه استاندارد و مینیاتوری پرورش داده می شوند. داکسهوندهای استاندارد از همه انواع (صاف، موی سفت و خشن و مو بلند) معمولاً بین 7 تا 14.5 کیلوگرم وزن دارند و از شانه 20-23 سانتی متر هستند. داکسهوندهای مینیاتوری از همه گونه ها در زمان بلوغ 5 کیلوگرم یا کمتر وزن دارند و 13-15 سنتی متر هستند.

آن هایی که بین 5 تا 7 کیلوگرم وزن دارند، توئینی Tweenie نامیده می شوند. اگرچه این یک طبقه بندی رسمی نیست، اما توئینی ها در مسابقات نمایشی جریمه نمی شوند. برخی از افراد سگ‌های بسیار کوچک پرورش می‌دهند و آن‌ها را به‌ عنوان نوع عروسکی تبلیغ می‌کنند، اما این فقط یک اصطلاح بازاریابی است.

موی بدن

پوشش داکسهوند با موی صاف، کوتاه و براق است و به نظر می رسد بدون خز هستند. این نوع پوشش در انواع تک رنگ اغلب قرمز یا کرم شاید کمی موهای مشکی؛ دو رنگ معمولاً مشکی، شکلاتی، خاکستری (آبی) یا ایزابلا (حنایی) با علامت های برنز یا کرم هستند. داکسهوندهای خال‌خالی رنگ های تیره و روشن را به یک میزان در پوشش خود دارد و نه رنگ تیره و نه روشن غالب نیست.

برای داکسهوندهای تک رنگ یا بخشی از بدن رنگی، چشمان تیره لازم و کمی موهای سفیدرنگ روی سینه قابل قبول است و برای نوع خالخالی رنگ آبی چشم و مقدار زیادی موی سفید روی سینه قابل قبول است. الگوهای رنگی دیگر بریندل (شبیه ببر) که در آن نوارهای تیره در سراسر بدن وجود دارد و سیبل است که در آن یک پوشش تیره از مو در سرارسر بدن وجود دارد.

داکسهوند با موی سفت و خشن (موسیمی wirehair) پوشش متفاوتی نسبت به نوع اول دارند. لایه رویی کوتاه، ضخیم و سفت و لایه زیری پوشش نرم تر است. موهای خشن در همه جای بدن به جز فک، ابرو و گوش وجود دارد. همه رنگ ها برای نوع اول، در این نوع موی داکسهوند نیز قابل قبول است.

داکسهوندهای مو بلند، موی براق و کمی موج دار دارند که ظاهری زیبا به آن ها می دهد. آن ها در همه رنگ ها مثل نوع اول وجود دارند.

سگ ها با رنگ روشن معمولاً به جای سایه های مختلف قهوه ای دارای چشمان خاکستری روشن، فندقی روشن، سبز یا آبی هستند. آن ها همچنین می توانند چشم هایی با دو رنگ متفاوت داشته باشند.

استفاده از بدن کشیده این نژاد

بدن این نژاد با دقت زیادی در طی سال ها طراحی شده است. امروزه تنها نژاد شناخته شده که هم در زیر زمین و هم در بالای آن می تواند شکار کند، داکسهوند است. پاهای کوتاه و قوی به آن ها این امکان را می داد تا به عمق تونل های باریک بروند و طعمه خود را تعقیب کنند. دم های بلند و محکمشان برای شکارچیان مثل یک «دسته» برای بیرون کشیدن آن ها از لانه عمل می کند.

پنجه های بزرگ و پارویی شکل آن ها برای حفاری عالی بودند. پوست شل داکسهوند وقتی داخل حفره ها می رفت پاره نمی شد. قفسه سینه پهن و ظرفیت بالای ریه، استقامت بالایی برای آن ها در شکار می داد و بینی بلند برای بوکشیدن طعمه مناسب بود. حتی پارس عمیق و بلند آن ها بی دلیل نبود و شکارچی می توانست موقعیت سگ را در حفره ها بفهمد. آن ها باید جسور و سرخت نیز بوده باشند.

اگرچه داکسهوندهای آلمانی اصلی بزرگ‌تر از نوع امروزی بودند، اما همچنان می‌توانید بی‌باک بودن این نژاد را حتی در کوچک‌ترین گونه‌ها نیز ببینید. یک اسباب‌بازی جیرجیرک به آن ها بدهید و او احتمالاً در کم‌ترین زمان ممکن، آن را از بین می برد.

شخصیت داکسهوند

داکسهوندها باهوش، پرانرژی و فعال و شجاع تا حدی عجول توصیف می شود. او به وجود آمده تا پشتکار و استقامت داشته باشد، به عبارت دیگر می توان گفت که او احتمالاً سرسخت و لجباز است.

در خانه، طبیعت بازیگوش داکسهوند ظاهر می شود. او دوست دارد به شما نزدیک شود و به شما کمک کند تا کارهایی مانند بستن بند کفش هایتان را انجام دهید. به خاطر هوش بالا، اغلب نظرات خود را در مورد قوانین مربوط به زمان بازی دارد که ممکن است طبق میل شما یا حتی سایر نژادهای سگ نباشد. آن ها پر جنب‌و‌جوش هستند و از تعقیب سایر حیوانات کوچک، پرندگان و اسباب بازی ها لذت می برند.

این سگ‌ها به سرگرم کننده بودن و نترس بودن مشهورند، اما چیزی که بیشتر از همه می خواهند این است که در بغل شما باشند. برای بسیاری از افراد بغلی بودن این نژاد مهم تر از لجباز بودنش است.

شخصیت داکسهوند بسته به نوع پوشش می تواند متفاوت باشد. به خاطر این که داکسهوند با موی سفت و خشن (wirehaired) در عقبه خود سگ تریر دارند، شاید کمی دردساز باشند و شیطنت کنند.

نوع مو‌بلند آرام و ساکت هستند و نوع صاف و براق شخصیتی ما بین دو نوع دیگر دارند. برخی از داکسهوندهای مینیاتوری ممکن است ناآرام یا خجالتی باشند، اما این ویژگی برای این نژاد قابل قبول نیست. توله سگ هایی را که این ویژگی ها را نشان می دهند، نخرید.

خلق و خوی سگ تحت تأثیر عوامل متعددی از جمله وراثت، آموزش و اجتماعی شدن است. توله سگ هایی با خلق و خوی خوب کنجکاو و بازیگوش هستند، مایلند به مردم نزدیک شوند و در دست گرفته شوند.

توله سگ میانه رو و معمولی را انتخاب کنید، نه کسی که به توله سگ های دیگر حمله می کند و یا کسی که در گوشه ای پنهان شده است. همیشه حداقل یکی از والدها را ملاقات کنید تا مطمئن شوید که آن ها خلق و خوی خوبی دارند.

مانند هر سگ داکسهوندها در سن کم نیاز دارند که اجتماعی شوند و در معرض افراد مختلف، مناظر، صداها و موقعیت های مختلف قرار بگیرند. اجتماعی شدن به شما کمک می کند که در آینده یک سگ کامل و خوب داشته باشید. ثبت نام او در مهدکودک سگ یک شروع عالی است.

دعوت منظم از مهمان و بردن او به پارک های شلوغ و قدم زدن در محله و ملاقات با همسایه ها نیز به او کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را تقویت کند.

ارتباط با کودکان و سایر حیوانات خانگی

اگر داکسهوندها از همان ابتدا و در سن پایین با فرزندان شما آشنا بشوند، با آن ها خوب هستند. آن‌ها ممکن است خیلی مشتاق فرزندان شما نباشند، بنابراین در زمان بازی بر آن ها نظارت کنید.

به دلیل اینکه کمر بلندی دارند، اگر به درستی بغل گرفته نشوند، ممکن است آسیب ببینند. این قانون را بگذارید که بچه‌های کوچک فقط زمانی می‌توانند این سگ را در آ؛وش بگیرند و یا نوازش کنند که روی زمین نشسته باشند.

مانند هر نژادی، شما همیشه باید نحوه برخورد و لمس سگ ها را به کودکان بیاموزید و همیشه بر تعامل بین سگ ها و کودکان خردسال نظارت کنید تا آن ها گوش و دم حیوان را نکشند. به فرزند خود بیاموزید که هرگز موقع غذا خوردن یا خوابیدن به سگ نزدیک نشود یا سعی نکند غذای سگ را ببرد.

داششوندها با سایر حیوانات خانگی به خوبی کنار می آیند، به خصوص اگر در دوران تولگی با آن‌ها آشنا شوند. با شخصیت های جسور و سلطه جویانه خود، ممکن است سگ رئیس باشند.

بررسی وضعیت سلامتی نژاد

داکسهوندها به طور کلی سالم هستند و 12 تا 16 سال زنده می مانند. ممکن است داکسهوند شما به همه یا هیچ یک از بیماری های زیر مبتلا نشود، اما به این نژاد علاقه‌مند هستید، مهم است که در مورد آن ها آگاهی داشته باشید.

اختلال دیسک بین مهره ای IVDD

داکسهوندها مستعد مشکلات کمر هستند که می تواند ژنتیکی یا به دلیل حرکت اشتباه، افتادن یا پریدن از روی مبلمان باشد. علائم این بیماری شامل ناتوانی در ایستادن روی پاهای عقب، فلج و گاهی اوقات از دست دادن کنترل روده و مثانه است.

مهم است که وقتی او را بغل می کنید، پشت و کمر او را بگیرید. درمان این بیماری از نگه داشتن سگ در قفس، داروهای ضد‌التهابی تا جراحی و استفاده از ویلچر سگ متفاوت است.

برخی از صاحبان متوجه شده‌اند که با کایروپراکتیک، طب سوزنی، یا درمانگران توانبخشی که تجربه کار با سگ‌ها را دارند، می‌توانند از مشکلات جلوگیری کنند.

صرع

این سگ‌ها مستعد ابتلا به حملات صرع هستند. تصور می‌شود که این بیماری یا ژنتیکی است یا در نتیجه زمین خوردن یا ضربه سخت به سر ایجاد می‌شود. اگر حیوان شما تشنج کرد، او را نزد دامپزشک خود ببرید تا مشخص شود چه درمانی مناسب است. در بسیاری از موارد، صرع را می توان با دارو کنترل کرد.

آتروفی پیشرونده شبکیه (PRA)

 یک اختلال چشمی است که در نهایت باعث کوری به دلیل از دست دادن گیرنده های نوری در پشت چشم می شود. این بیماری سال‌ها قبل از اینکه سگ علائم نابینایی را نشان دهد قابل تشخیص است. خوشبختانه سگ ها می توانند از حواس دیگر خود برای جبران نابینایی استفاده کنند و سگ کور می تواند زندگی کامل و شادی داشته باشد، فقط نباید جای وسایل را عوض کنید. پرورش دهندگان معتبر سالانه چشم سگ های خود را توسط چشم پزشک بررسی می‌کنند و سگ های مبتلا به این بیماری را پرورش نمی دهند.

اتساع یا پیچ‌خوردگی معده

 این بیماری عموماً نفخ شکم نامیده می شود، یک بیماری تهدید کننده زندگی است که سگ های بزرگ با سینه پهن مانند داکسهوند را تحت تأثیر قرار می دهد، به خصوص اگر روزانه یک وعده غذای زیاد داشته باشند، سریع غذا بخورند، بعد از خوردن غذا مقدار زیادی آب بنوشند و یا به شدت ورزش کنند.

در این بیماری سگ قادر به آروغ زدن یا استفراغ نیست تا از شر هوای اضافی معده خود خلاص شود و بازگشت طبیعی خون به قلب با مشکل مواجه است. فشار خون پایین می آید و سگ دچار شک می شود.

بدون مراقبت های پزشکی فوری، سگ می تواند بمیرد. اگر سگ شما شکم متورم و ترشح زیاد بزاق دهان یا حالت تهوع دارد بدون ایکه بتواند استفراغ کند، باید مشکوک به نفخ شکم شوید. همچنین ممکن است بی قرار، بی حال و ضعیف با ضربان قلب بالا باشد.

بیماری کوشینگ

این وضعیت زمانی رخ می دهد که بدن هورمونی به نام کورتیزول را بیش از حد تولید می کند که ممکن است ناشی از عدم تعادل در غده هیپوفیز یا در غده فوق کلیوی باشد. شایع ترین علائم آن ادرار زیاد و نوشیدن آب بیش از حد است.

دیابت ملیتوس سگ

دیابت گاهی اوقات در این نژاد دیده می شود، به خصوص اگر اضافه وزن داشته باشند. دیابت با رژیم غذایی و تزریق روزانه انسولین قابل درمان است. علائم آن شامل ادرار بیش از حد و تشنگی و کاهش وزن باوجود اشتهای شدید است.

ناشنوایی

از دست دادن شنوایی در این نژاد رایج نیست، اما می تواند در داکسهوندها با پوشش خال‌خالی بروز کند. بپرسید که آیا توله سگ و والدها برای کاهش شنوایی آزمایش شده اند.

پرورش دهندگان باید مدارک مبنی بر سالم بودن سگ را ارائه دهند، اما این مدارک برای سگ‌های کمتر از دو سال صادر نمی شود، زیرا برخی از مشکلات سلامتی تا زمانی که سگ به بلوغ کامل نرسد ظاهر نمی شود. اغلب توصیه می شود که سگ ها تا دو یا سه سالگی جفت گیری نکنند.

صرف نظر از سلامتی سگ وقتی به خانه شما می آید، شما باید برای هر مشکلی که ممکن است در طول زندگی او پیش بیاید آماده باشید. طرح بیمه حیوان خانگی می تواند به شما کمک کند تا برای هر یک از نیازهای دامپزشکی حیوان خود آماده باشید.

مراقبت از داکسهوند

داکسهوندها نیرو و انرژی زیادی دارند. آن‌ها عاشق پیاده روی یا بازی در فضای باز با سگ‌های دیگر هستند و دوست دارند شکار کنند و زمین را بکنند. آن‌ها در داخل خانه نیز فعال هستند و می‌توانند در جاهای کوچک نیز به خوبی زندگی کنند، به شرطی که روزانه به میزان کافی فعالیت بدنی و ورزش داشته باشند.

دو بار پیاده روی در روز، هربار حدود 800 متر (حدود 10 دقیقه) تقریباً مناسب است. گاهی اوقات، وقتی که زمان کافی ندارید، یک بازی فچ (انداختن توپ و بازگرداندن آن) نیاز آن ها را برای فعالیت برآورده می کند.

آن‌ها برای زندگی در فضای باز یا در لانه مناسب نیستند و باید در داخل خانه زندگی کنند. ممکن است کمر حیوان شما از پریدن یا افتادن از روی مبلمان و وسایل آسیب ببیند، بنابراین یک رمپ (سطح شیب‌دار) یا پله تهیه کنید و به آن‌ها آموزش دهید که اگر می خواهند روی مبل یا تخت بروند، از آن استفاده کنند.

اگر انگیزه کافی داشته باشند، این سگ ها می توانند به سرعت یاد بگیرند. در آموزش و تربیت سگ از روش تقویت مثبت مانند پاداش غذا یا اسباب بازی سگ مورد علاقه برای جلب توجه آن‌ها استفاده کنید و جلسات آموزشی را کوتاه برگزار کنید.

آن ها اگر مجبور باشند یک تمرین را بارها و بارها تکرار کند، سریع بی حوصله و کسل می شوند، بنابراین جلسات آموزشی آن ها باید سرگرم کننده و جالب باشد.

گاهی اوقات برای این نژاد آموزش خانه و جای دستشویی ممکن است دشوار باشد. او احتمالاً دستشویی کردن در بیرون از خانه را کار واجب  نمی‌داند. صبوری و مداومت لازم است. آموزش جعبه نیز کمک می کند.

در کنار آموزش خانه، استفاده از قفس سگ و آموزش جعبه روشی است تا مطمئن شوید که توله شما کارهایی را که نباید انجام دهد را انجام نمی دهد. داکسهوند نیز ممکن است مانند هر توله خرابکاری کند.

آموزش جعبه در سن کم همچنین به حیوان شما کمک می کند تا در صورت نیاز برای سفر یا بستری شدن در بیمارستان، حبس را بپذیرد. با این حال، هرگز نباید آن را در تمام طول روز در قفس بگذارید. قفس برای آن ها زندان نیست و نباید بیش از چند ساعت در آن باشند، مگر در طول شب که می‌خوابند.

داکسهوند به عنوان یک نگهبان عالی است، اما ممکن است پر سر و صدا باشد. به خصوص داکسهوند مینیاتوری احتمالاً زیاد پارس می کنند. اگر می خواهید با سگ خود در یک آپارتمان زندگی کنید، این موضوع را در نظر داشته باشید.

تغذیه

مقدار توصیه شده روزانه برای این نژاد نصف تا یک و نصف فنجان غذای خشک سگ با کیفیت بالا است.

توجه: میزان تغذیه سگ بالغ شما بستگی به اندازه، سن، ساختار بدن، متابولیسم و ​​سطح فعالیت او دارد. همه سگ ها به یک اندازه غذا نیاز ندارند. یک سگ بسیار فعال بیش از یک سگ بی تحرک به غذا نیاز دارد. کیفیت غذای سگ نیز مهم است، هرچه غذای سگ بهتر باشد، او مواد مغذی بیشتری دریافت می کند و به میزان کمتری خوراکی نیاز خواهد داشت.

نظافت

نیازهای نظافتی این نژاد کم است. موی آن ها می ریزد، اما نه خیلی زیاد. آن ها معمولاً نیازی به حمام کردن مکرر ندارند مگر اینکه کثیف شده باشند و بوی سگ هم ندارند.

داکسهوند با موی کوتاه و صاف را می توان با یک پارچه مرطوب بین حمام ها پاک کرد تا تمیز بماند. اگر در مکانی زندگی می‌کنید که در زمستان سرد است، ممکن است حیوان شما وقتی بیرون می روید، به لباس گرم سگ مانند ژاکت نیاز داشته باشد.

داکسهوندها با موی سفت و خشن باید به طور منظم برس کشیده شوند و سالی دو الی سه بار موی آن ها کاملاً کوتاه شود تا زیبا به نظر برسند.

برای جلوگیری از گره‌خوردگی و کرک‌شدگی موی نوع موبلند، آن ها را باید هرروز برس بزنید. آن ها بیشتر از نوع موصاف به حمام نیاز دارند و بعد از آن باید آن ها را با سشوار خشک کنید تا پوشش آن ها خوب به نظر برسد.

برای همه گونه ها و اندازه های داکسهوند باید به گوش های آویزان آن‌ها توجه ویژه ای داشته باشید که می تواند محل رشد قارچ، باکتری و کنه باشد. یک گلوله پنبه ای را آغشته به گوش‌پاک‌کن کنید و هر هفته گوش ها را پاک کنید. بیشتر از یک بند انگشت دست خود را داخل گوش نکنید و از سواب پنبه ای استفاده نکنید.

یک یا دوبار در ماه ناخن های داکسهوند را کوتاه کنید. اگر می توانید صدای برخورد آن‍ ها را با زمین بشنوید، خیلی بلندند. هر چه زودتر حیوان خود را با کوتاه کردن ناخن آشنا کنید، استرس کمتری را تجربه می کند.

مسواک زدن دندان ها می تواند به سلامت دهان آن‌ها کمک کند. دندان ها را حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید. این کار را وقتی توله است شروع کنید تا به آن عادت کند. می توانید با خرید وسایل نظافت سگ به راحتی می توانید نظافت سگ خود را انجام دهید.

هنگام نظافت و برس کشیدن موها، زخم ها، بثورات یا علائم عفونت مانند قرمزی، حساسیت یا التهاب را روی پوست، بینی، دهان و چشم ها و پاها بررسی کنید. گوش ها نباید بو بدهند و جرم زیادی داشته باشند، چشم ها باید شفاف، بدون قرمزی یا ترشح باشند. معاینه دقیق هفتگی به شما کمک می کند تا در صورت وجود مشکل، آن را زود تشخیص دهید.

قیمت داکسهوند

ما پت نود و هشتی ها به عنوان حامی حیوانات به شما توصیه می کنیم که اگر از عهده نگهداری از سگ سوسیسی خود بر نمی آیید، آن را واگذار کنید و اگر علاقمند به این نژاد سگ هستید، بهتر و پسندیده تر است که به جای خرید، سرپرستی حیوانات واگذار شده را برعهده بگیرید. اما اگر نتوانستید سگ داکسهوند مورد علاقه خود را پیدا کنید، برآورد قیمت برای خرید این سگ در تاریخ این نوشته چیزی حدود 10 تا 15 میلیون تومان است.

سخن پایانی

ما سعی کردیم در این مقاله تمام اطلاعات مربوط به نژاد داکسهوند به شما ارائه دهیم، امیداوریم که برای شما مفید بوده باشد. حال نوبت شماست که به ما بگویید چه نظرات و تجربیاتی در مورد این سگ دارید.

سؤالات متداول