معرفی نژاد سگ افغانی[+عکس]

افغان شپرد در ایران با نام سگ افغانی و در کشورهای دیگر با نام کوچی Kuchi شناخته می‌شود، ریشه در افغانستان دارند و برای محافظت از عشایر و دام‌های آن‌ها در برابر حیوانات وحشی و دزدها پرورش داده شده‌اند. این سگ‌ در ایران نیز به عنوان سگ گله استفاده می‌شود و وظیفه خود را به خوبی انجام می‌دهد. ما در این مقاله از پت98 می‌خواهیم در مورد ویژگی های این نژاد صحبت کنیم.

فهرست مطالب

• سگ افغانی در ایران
• تاریخچه سگ افغانی
• مشخصات ظاهری سگ افغان
• ویژگی های سگ افغان
• تربیت سگ افغان
• تفاوت ظاهری سگ افغان و سگ خراسانی
• غذای سگ افغانی
• بیماری سگ افغان
• انواع سگ افغان
• کلام آخر
• سوالات متداول

سگ افغانی در ایران

قبل از هر چیزی ذکر این نکته لازم است که سگ افغانی در ایران سگ افغانی اصیل نیست و دلیل آن این است که این سگ ها در طول زمان با ماستیف های ایرانی مختلط شدند تا سگ ‌های دو رگه بزرگ‌تری به وجود آیند. این سگ‌ها بیشتر برای محافظت و جنگ با حیوانات وحشی استفاده می‌شود و هرچه سگ بزرگ‌تر باشد، احتمال برد بیشتر است.

برای پرورش‌دهندگان این نوع سگ‌ها، نژاد آن‌ها اهمیت کمتری دارد و بیشتر اندازه حیوان، سر و پنجه و خلق‌وخوی نترس آن‌ها اهمیت دارد، به همین خاطر بیشتر میکسی از افغانی دیده می‌شود و افراد مختلف تصورات متفاوتی از این نژاد دارند.

بعضی از افراد سگ خراسانی و افغانی را یکی می‌دانند، اما این دو نژاد متفاوت هستند و در اصل سگ خراسانی اصلاح شده نژاد سگ افغان است و به خاطر شرایط آب‌و هوایی تفاوت‌هایی با هم دارند. برخی دیگر نیز سگ افغانی را با سگ سرابی یکسان می دانند. در ادامه به تفاوت آن‌ها اشاره می‌کنیم.

تاریخچه سگ افغانی

این سگ ها توسط اقوام کوچ نشین افغانستان پرورش داده شدند و به همین نام یعنی Koochee (کلمه افغانی به معنی کوچ نشین) نام گذاری شدند. کوچی‌ها شباهت ژنتیکی به سگ شپرد آسیای میانه Central Asian Shepherd و یا اوچارکای آسیانه میانه Central Asian Ovcharka دارد و به عنوان گونه ای از CAO در نظر گرفته می شود.

این عشایر در میان رشته‌کوه‌ها و بیابان‌ها در گرمای سوزان روز و سرمای یخبندان شب سفر می‌کردند و به سگی نیاز داشتند که بتواند خیلی سریع خود را با همه شرایط آب و هوایی وفق دهد. آن‌ها همچنین به سگی نیاز داشتند که بتواند از خود مراقبت کند، زیرا وقت نداشتند که به او آموزش و غذا بدهند،این سگ باید می‌توانست غذای خودش را پیدا کند.

آن‌ها باید به اندازه ای قوی می‌بودند که می توانستند شکارچیانی مثل شیرهای کوهی، گرگ ها و خرس ها را شکست دهند.

مشخصات ظاهری سگ افغان

این سگ ها، قدی بلند، گوش های بریده، پوزه قوی، گردن بلند و ضخیم و دم بریده دارند. قد این سگ‌ها معمولاً 68-89سانتی‌متر و وزنشان 38-78 کیلوگرم است. موها می‌تواند کوتاه یا کمی بلند باشند، اما به هیچ عنوان این نژاد بی مو یا چرمی نیست. این نژاد در انواع رنگ‌ها وجود دارد اما رنگ‌های ببری و تیره طرفداران بیشتری دارد. صورت آن‌ها اغلب ماسک‌دار و سیاه است.

سگ های کوچی در سه نوع وجود دارند:

• دشتی: این سگ ها بدن سبک‌تری دارند و می توانند به سرعت در زمین های هموار بدوند و موی متوسط تا بلندی دارند.
• کوهی: آن ها هیکل درشت تری و استخوان‌های محکم تری دارند و در مناطق صخره ای بسیار چابک هستند. این نژاد پوشش بلند تر و ضخیم تر از نوع اول دارد.
•  بیابانی: این نژاد با دو لایه پوشش برای سازگاری با آب و هوای گرم و سرد است و استخوان‌بندی قوی‌تری دارد و به نوع ببری یا شیری نیز معروف است.

ویژگی های سگ افغان

سگ های افغان شپرد خشن، هوشیار و سرسخت هستند، اما در عین حال می توانند مستقل، قابل اعتماد و فوق العاده باهوش باشند. آن‌ها با استفاده از قدرت و چالاکی خود، حتی در سخت ترین شرایط و با وجود خطر مرگ به وظایف خود عمل می‌کنند.

آن ها نسبت به صاحب خود رفتار دوستانه ای دارند و بسیار وفادارند. در طبیعت آن‌ها محافظت از محدوده و مردم خود نقش بسته است و از دفاع از صاحب خود در برابر متجاوزین از جمله انسان و سگ های دیگر دریغ نمی کنند.

بدن قوی و ورزشکاری و سطح انرژی بالا، این نژاد را به یک سگ گارد خوب تبدیل می کند. سگ افغان به دلیل ویژگی هایش و نه به دلیل ظاهرش پرورش یافته است و به همین دلیل در هیچ یک از کنل کلاب ها ثبت نشده است. همچنین این امر باعث شده که آن‌ها سگ های بسیار سالمی باقی بمانند و مشکلات سلامتی مانند سگ‌هایی که با پرورش انتخابی به وجود می‌آیند را نداشته باشند.

تربیت سگ افغان

سگ افغان به راحتی قابل آموزش است، زیرا ذاتاً درک بالایی از شرایط محیط اطراف خود دارند و برای اینکه کار خود را انجام دهند، به آموزش بسیار کمی نیاز دارند. آموزش آن‌ها باید در فضایی بدون حضور دیگر سگ‌ها انجام پذیرد.

تفاوت ظاهری سگ افغان و سگ خراسانی

همانطور که گفتیم سگ افغان در داخل ایران، سگ اصیلی نیست و یک نژاد میکس به حساب می‌آید و به همین دلیل تشخیص این نژاد، سگ خراسانی و سگ سرابی از هم دشوار است و عموماً با هم اشتباه گرفته می‌شوند، در ادامه به تفاوت‌های این سه نژاد با هم می‌پردازیم.

سگ افغانی گردنی کشیده و کلفت اما کوتاه تر از سگ خراسانی و سرابی دارد. این سگ برخلاف سرابی یالدار نیست. گوش‌ها در سگ سرابی به سمت جلو است، اما در افغانی در طرفین سر قرار دارد. طول پاها در افغانی کوتاه‌تر از دو نوع دیگر است و در کل تناسب بهتری در اجزای بدن نسبت به دو نژاد دیگر وجود دارد.

سر سگ خراسانی بزرگ‌تر از سگ افغانی است. هر دو لب و لوچه آویزان دارند. سگ خراسانی پوست و گوشت آویزان تری دور گردنش نسبت به افغان دارد.

سگ خراسانی نسبت به افغانی پوزه کشیده تری دارد و افغانی ها معمولاً پوزه گردتری دارند. خراسانی جثه درشتی و قد بلندتری دارد و پشمالو تر است. روی پوست خراسانی لکه های سیاه و سفید دیده می‌شود که یکی از نشونه های اصلی این نژاد محسوب می‌شود.

غذای سگ افغانی

این نژادها به دلیل جثه بزرگ و سطح انرژی بالا به غذای پر پروتئین نیاز دارد. می‌توانید از غذای سگ مخصوص نژاد سگ‌های بزرگ کاری استفاده کنید.

بیماری سگ افغان

این نژادها معمولاً سگ‌های بسیار سالمی هستند و بدن مقاومی نسبت به بقیه سگ‌ها دارند، زول عمر این نژاد به طور میانگین 12 سال می‌باشد. این سگ مانند همه نژادها ممکن است به بیماری‌هایی مثل پاروا ویروس و دیستمپر دچار شوند. واکسیناسیون سگ راه مهمی برای پیشگیری از ابتلای حیوان به این بیماری‌هاست.

انواع سگ افغان

سگ افغان سرابی: یکی از نژاد های بسیار عالی که اندامی بسیار بزرگ دارد سگ افغان سرابی است. این سگ با دندان های تیزی که دارد می‌ تواند به راحتی مهاجم را گاز بگیرد و مجروح کند. پوزه این سگ بسیار کوچک و ظریف می باشد. لب های سرابی ها آویزان می باشد. چشمان بسیار زیبایی دارد. معمولاً رنگ چشمان این سگ تیره می باشد. اکثر سگ های سرابی به رنگ تیره می باشند اما گاهی اوقات با رنگ سفید و همچنین قهوه ای روشن هم دیده شده اند. یکی از گونه های داگ ها به حساب می آید که در آب و هوای بسیار سخت هم می تواند به خوبی دوام بیاورد مو های بسیار کوتاهی دارد جزء گونه هایی است که در مناطق گرمسیر به خوبی می تواند به زندگی خودش ادامه دهد. این سگ ها به دو دسته تقسیم می شوند سگ‌ های سرابی مو کوتاه و سگ‌ های سرابی مو بلند که دلیل کوتاه یا بلند بودن مو های آن ها این است که سگ های سرابی مو کوتاه در مناطق گرمسیر می تواند پرورش پیدا کنند، اما سگ های سرابی مو بلند در مناطق سردسیر می توانند رشد و پرورش پیدا کنند.

سگ افغان هاند: یکی از سگ های بسیار زیبا از نژاد افغان می باشد. وزن این داگ ۲۳ کیلو تا ۶۹ کیلوگرم می باشد. گونه های ماده این داگ ها وزن کمتری دارند ۲۳ تا ۲۷ کیلوگرم وزن دارند. عمر این سگ ها ۱۲ تا ۱۵ سال می باشد جزء گروه شکاری به حساب می‌ آیند. ظاهری بسیار زیبا دارد یکی از گونه‌ های با وقار به حساب می آید. ظاهری بسیار زیبا دارد و جزء سگ های اشرافی می باشد. یکی از سگ های باهوش و مستقل می باشد. روحیات بسیار خوبی دارد شخصیت جذاب و سرزنده ای دارد سگی بسیار وفادار و فداکار به حساب می آید. البته از این نکته نباید غافل شد که بسیار سرعت بالایی دارد و وفاداری این سگ مثال زدنی است. مقاومت بسیار خوبی در برابر هوای سرد دارد. ارتفاع این سگ از شانه هایش تا زمین ۶۹ سانتی متر می باشد.

سگ افغان تازی: این سگ یکی از بهترین داگ های نژاد افغان به حساب می آید. از نژادهای بسیار قدیمی تازی ها به حساب می آید. یکی از خصوصیات ظاهری بسیار بر جسته آن این است که این داگ ها دم بسیار زیبایی دارند. مو های بسیار زیبا و ابریشمی دارند که زیبایی منحصر به فردی به این داگ ها بخشیده است. موهای بسیار بلندی دارد و این نشان دهنده این نکته است که در مناطق سرد افغانستان و همچنین کوه های افغانستان به خوبی می توانند مقاومت کنند. قد بسیار بلندی در حدود ۶۱ تا ۷۴ سانتی متر و وزن ۲۰ تا ۲۷ کیلوگرم دارد. این سگ ها حدود ۱۲ تا ۱۴ سال عمر می کنند.

کلام آخر

در این مقاله نژاد افغانی را که بسیار شبیه به دیگر نژادهای ایرانی است را بررسی کردیم. این سگ‌ها با تحمل بالا مناسب شرایط سخت هستند. متأسفانه بعضی از افراد از این سگ‌ها به عنوان سگ جنگی استفاده می‌کنند که کار غیر انسانی است. ما از شما می‌خواهیم که با حمایت از سگ‌ها دنیای بهتری برایشان بسازید.

سؤالات متداول